خاطرات زيباي دخترم

عزيز گلم  داشتنت چقدر زيباست تو زيباترين و گرانبهاترين هديه خدا به ما هستي 6 ماهگي اولين دندون قشنگت در اومد اصلا ما رو اذيت نكردي الهي من قربون دختر نازم ولي ناگفته نماند كه تا شش ماهگي خيلي ما رو اذيت كردي همش گريه و بيقراري ولي از 6 ماه به بعد خيلي بهتر شدي

 9 ماهگي راه افتادي ولي هر وقت كفشات و پات ميكردم از جات تكون نميخوردي نميدونم چرا ولي منم هر وقت اذيت ميكردي و دنبالم راه مي افتادي و اين ور و اون ور ميرفتي بهت ميگفتم ثنا خانوم كفشاتو پات ميكنم كه دنبالم نياي تو هم ميخنديدي الهي مامان قربون اون خنده هاي شيرينت بره

ثنا گلي هر وقت ازت می پرسیدم که مامان رو چقدر دوست داری میگفتی دو تاحالا که ازت می پرسم میگی مامان اندازه دنيا دوستت دارم

 مثل همه بچه ها قصه مورد علاقه ات هم شنگول و منگول و حبه

   انگوربود عزیزم اگه صد بار هم واست میگفتم خسته نمیشدی و

 بازم میخواستی که اونو واست تعریف کنم اعتراف میکنم بعضی

 وقتا موقع قصه گفتن خواب ميرفتم و تو سريع تكونم ميدادي منم گيج ميشدم كه كجاي قصه بودم تا اشتباه ميكردم سريع متوجه ميشدي و اعتراض ميكردي .

 شعر مورد علاقه ات اين بود:

اسفند دونه دونه

نانا چه مهربونه

قدر مامان و باباشو

خيلي خوب ميدونه